jak sie rozstac mieszkajac razem
Mieszkamy razem, śpimy w jednym łóżku, czasem mnie przytuli a mi pęka serce. Nie chce mnie już... Zaczęło się od jego zajęć, przestał mieć dla mnie jakikolwiek czas. Nie jestem typem bluszcza, nie potrzebuje non stop uwagi ale chciałam odrobinkę, wspólna kawa, spacer, zagranie w grę.. Starałam się być wyrozumiała ale ileż można. Z biegiem czasu pojawiły się coraz większe pretensje, o naczynia, które obiecał umyć ale nie miał czasu, o skarpetki lezace w kacie przez tydzień. Ja niczyja sprzątaczka nie miałam zamiaru być. Próbowałam rozmawiać, na spokojnie, krzykiem, płaczem, nic nie pomagało - mur nie do przebicia. W akcie desperacji mówiłam, ze z nami koniec, potrafiłam go wyzwać od głupców, idiotów (nie jestem z tego dumna i przeprosiłam).Potem udawałam twarda, liczyłam na reakcje, chęć walki. Troszkę się postarał, pocałował a ja już myślałam, ze będzie lepiej. I tak 'zrywałam' 4 razy, wszystko dla reakcji. Teraz mi mówi, ze przez zrywania nie chce ze mną być, nie ufa mi i nie czuje tego samego. Jest mi tak ciężko. Chciałam i nadal chce z nim być, kocham go i zrobiłabym wszystko. Nie mogę się odciąć, pozwolić zatęsknić bo mieszkamy razem, śpimy w jednym lozku. Właśnie śpi obok, słyszę jak oddycha, nie mogę spać.. Dziękuje jak ktoś wytrwał do końca i napisze coś dla otuchy.
Miłość I co dalej Tatiana Mindewicz-Puacz Wydawca: Agora Oprawa: Miękka ze skrzydełkami Format: Liczba stron: 240 Wydanie: 1 Rok wydania: 2018 Po sukcesie książki „Luz. I tak nie będę idealna” Tatiana Mindewicz-Puacz powraca z książką na temat związków Wydawałoby się, że jeśli chodzi o miłość... najważniejsze to się zakochać, a potem wszystko stanie się samo, będziemy żyli długo i szczęśliwie. Dlaczego zatem tak wielu z nas, choć żyje we dwoje, jest samotnych? Czemu po jakimś czasie nasze rozmowy przeradzają się w bitwy? Skąd poczucie żalu i niezrozumienia w relacji z ukochaną osobą? Jak to się dzieje, że zamiast odczuwać radość, dopada nas bezradność lub lęk? Dwoje samotnych ludzi w związku to wcale nie rzadkość. Oddalanie się od siebie nie następuje jednego dnia, zazwyczaj nie poprzedza go spektakularne wydarzenie. Pierwsze oznaki są prawie niezauważalne lub występują tylko u jednej osoby. Jak je rozpoznać? Co zrobić, żeby nie dopuścić do pogłębienia kryzysu? Jak zadbać o bliskość, pielęgnować intymność, a przede wszystkim nauczyć się słuchać siebie wzajemnie z uważnością? Tym razem autorka pokazuje nie tylko punkt widzenia kobiet, ale także sposób, w jaki mężczyźni mogą postrzegać trudności w relacjach. Uwrażliwia na cienką granicę między tym, za co jesteśmy odpowiedzialni sami, a tym, czego możemy i powinniśmy oczekiwać od naszego partnera lub partnerki. Tatiana Mindewicz-Puacz pisze tę książkę przede wszystkim jako kobieta, pełna empatii dla swoich bohaterek, świadoma, że mogłaby być jedną z nich. Choć czerpie obficie ze swojego doświadczenia w pracy terapeutycznej i coachingowej, nie ocenia, nie daje instrukcji, nie poucza. Pomaga zrozumieć siebie i spojrzeć z innej perspektywy na relację z ukochaną osobą. Trzeba to powiedzieć głośno: bez zaangażowania nic nie będzie dobre, ani rozmowa, ani obiad, ani seks Jak się nie rozstać, a jeśli rozstać, to jak? Katarzyna Miller Wydawca: Świat Książki Oprawa: Zintegrowana Format: Liczba stron: 312 Rok wydania: 2018 Jak się nie rozstać, a jeśli się rozstać, to jak? Rozglądamy się wokół – bardzo dużo ludzi się rozwodzi, rozstaje. A przecież nikt tego nie chciał, rozpoczynając miłość, związek, wspólne życie. Przecież zawsze wierzymy, że u nas będzie inaczej. Dobrze. Wspaniale. Co takiego się zdarzyło, co się dzieje, że po jakimś czasie czujemy, że już nie możemy wytrzymać, że się dusimy, że nie możemy się wzajemnie znieść? Przecież miało być zupełnie inaczej… Ta książka ma Ci pomóc zobaczyć, gdzie jesteś i co możesz zrobić, żeby poprawić swój związek, lub też pomóc Ci zrozumieć, że być może jesteś w momencie, w którym relacja z Twoim partnerem nadaje się już tylko do zamknięcia.
Temat: Rozstać się? Jesteśmy razem dopiero 3 tygodnie, ale czuję, że ta relacja podcina mi skrzydła. On ma 33 lata, ja mam 25. Na początku zrobił na mnie bardzo dobre wrażenie, dobrze wychowany, empatyczny. Jednak to wrażenie zaczęło się psuć, bo kiedy zaczęliśmy spotykać się w grupie z jego znajomymi, zobaczyłam, że się
Oczywiście, że tak, ale… czy musicie mieć osobne, rachunki bankowe, półki w lodówce; czy rachunki powinniście opłacać po połowie? W sytuacji gdy każde z Was ma swoje dochody, istnieje przynajmniej teoretyczna możliwość, że da się wprowadzić pewną rozdzielność w ponoszeniu kosztów związanych z utrzymaniem mieszkania, dzieci a pewnie i spłatą kredytu. Gorzej, gdy nie pracujesz i zdana/y jesteś na łaskę i niełaskę znaleźć wówczas jednoznaczną odpowiedź na pytanie, jak takie życie ,,osobno choć razem” powinno wyglądać, aby spełnić wymóg prowadzenia oddzielnego gospodarstwa. Jeżeli mąż opłaca wszystkie rachunki i zostawia Ci jakąś kwotę na wyżywienie, której wysokość ustalił samowolnie-nie sposób mówić o wspólnym podejmowaniu decyzji finansowych. Jeżeli nie dostajesz żadnych pieniędzy i w desperacji ,,podbierasz” jego rzeczy z lodówki, to raczej nie prowadzicie wspólnego gospodarstwa, prawda? Pamiętaj, że pewne zachowania, mogą być różnie oceniane w zależności od pozostałych okoliczności sprawy. Przepisy często posługują się niejasnym kryterium ,,szczególnych okoliczności”, które pozwalają różnie interpretować Wasze relacje. ,,Prowadzenie wspólnego gospodarstwa” oznacza, że relacje ekonomiczne uwzględniają w równym stopniu interesy każdego z małżonków, a więc każde z nich ma wpływ na to jak te relacje wyglądają, na co przeznaczają pieniądze, ile wydają na życie, a ile oszczędzają. Wspólne gospodarstwo to jak wspólne przedsiębiorstwo, którym zarządzacie jako wspólnicy. Jeżeli korzystasz z pieniędzy męża, bo nie masz własnych, a gotujesz obiady z obawy przed agresją, to jesteś ofiarą przemocy, a nie ,,wspólnikiem”. Twoim zadaniem będzie natomiast wykazać przed sądem, że byłaś do tego zmuszona ,,szczególnymi okolicznościami sprawy”. W czym mogę Ci pomóc?